Umut hep olacak...

Ne  zor  bir  yıldı;
Hep birlikte başka bir  yaşama evrildik sanki....​
Korktuk, endişelendik,
Hastalandık, öldük, yitirdik....
Bir  kocaman sene böyle geçti..
Oysa  umut....
Umut  olmazsa olmuyor hiç bir şey.
Umut; yeni bir sabaha uyanmak,
Gül yüzlü   bebelerde  güneşi görmeyi  şehvetle istemek,
En  karanlık  günlerder bile;
Aydınlığı  düşlemektir...
İnanmaktır,
Mücadele etmektir...
Umut;  azınlıkta bile kalsanız,
Kalabalıklar  duyarsız, görmez, bilmez,
Anlamaz bile olsalar ;
Hiç vaz geçmemektir....
Hep  ileriye yürümek,
Sendeleseniz de,
Düşüp te  kalmamaktır...
Umut; sağ omuzunuzda  hiç susmayan geveze bir kuştur.
Siz  bırakmaya kalksanız da;
O  bırakmaz  yakanızı.
İteler,
Söylenir,
Güç  verir size.
Yüreğinizin   hala yettiğini hatırlatır.
Kaç  yaşında  olursanız olun,
Nerede  yaşarsanız  yaşayın;
''Genç ''  olduğunuzu,
Yetmişinde  bile  zeytin ağacı  dikmeyi anlatır...
Umudun  bittiği  yerde;
Yaşamak sadece  nefes  almak  demektir.
Yani  öylesine  sürdürmek   hayatı.
Rotasız  bir  gemi  gibi, sağa  sola çarpa  çarpa yok olmaktır.
Umut  yoksa  eğer;
Beklenti de yoktur,  güneşli güzel günler  de....
Konuşmak  boşuna da artık,
Size  sunulanı  kabullenirsiniz  sessizce....
Oysa   UMUT ;
Baş  kaldırmak,
Direnmek, yenilmemek,
''Bende  varım''  diyebilmektir...
Yeter ki   umutsuz  olacak  kadar  karanlıklarda   kalmayın....