Ölümün öldüğü zamanlardayız…

Ölümün öldüğü zamanları yaşıyoruz. Ölümün göğsünü gere gere ortalıkta kol gezemediği, yüreklere korku olarak çökemediği, köşe başında bekleyip tüm planları bozamadığı, yaşamın öldüğü, ölümden medet umulduğu anlardayız… Adam gibi öldü diyemediğimiz çocukların suçum ne diyemeden tüm suçları üstlendiği vakitlerdeyiz…. Doğum esnasında dünyaya merhaba diyemeden atılan bomba ile ölümü bile yaşayamayan, tek bir nefesten mahrumların ölümden bile mahrum kaldığı darlıktayız...

                   Her türlü işkence ve vahşetin içinde vatanı için savaşanları değil ölüme gülenlerin, ölümün ben geliyorum demeden ben geldim diyenlerin tanıklığındayız…Umutsuzluğu umut edinenlerin, bırak insanları toprağın umudunu kestiği bölgede toprağı kanı ile yeşertenlerin fedakarlığına şahidiz.  

      Evleri gasp edilen, geçmişleri çalınan, orta çağın karanlığından bile karanlık dehlizlere atılanlara ebabil bekleyen milyarlarca Müslümanının birbirini timsahlıkla suçlayıp, suçtan sıyrıldığı zamanlardayız…

       Gasp edenlerin gasp ettiklerinin savunma hakkını isyan ve terörist savına sokup bunu tüm dünyaya yutturmasını ve Müslümanlarında yutkunmasına seyir halinde izleyenleriz.

         Dünyaya seçilmiş olarak geldiğine inanan ve diğer tüm insanları kendilerine hizmetkar, Müslümanları ise köle olarak bile görmeyenlerin, gösterdiği pencereden bakanların, sapkın ve köhnemiş bakışlarında umutsuzca feryat edenlerin feryatlarını çevre kirliliği olarak görenlerin ruhsuzluğundaki caniliğe ortaklığını gördük.

        Vahşiliklerini sevecenlikle uygulayanların senaryolarında gönüllü figürü olan satılmış liderlerin üç maymunluğunda kendilerine uzanacak el arayanların çığlıklarına ölümü örtenlerin adiliğini yaşıyoruz.

Filistin davasını Arap davası görüp, Arap düşmanlığına buradan tünel kazanların yarın kazdıkları çukurlara düşecekleri zamanlardayız.

          Hamas’ın toprağı ve hayatları günden güne çalınan Filistin’in topyekûn yok oluşundan önceki çırpınışlarını ve yaşam mücadelesini Yahudi’ ye hizmet ve terörist eylem olarak görenlerin eylemsizliğinde hastanelerin bombalanmasına bile sebepler arayanların aradıklarına basamak olanların ahlaksızlığını tanığız.

     İsrail ile mücadeleyi Allah’a havale edip onunla ticaretine devam edenlerin cüzdan korkularının vicdan korkularını bastırdığı bu zamanda ölüm bile ölüdür…

   Ayakta kalan tek şey; minicik bedeni ile Allah bu yapılan zulmün hesabını sorar diyen inancıdır. Bu inancı taşıyan çocuğun hesabına adını yazdırmayan vicdansızların danışıklı döğüş sanatını sergiler gibi İsrail’e sende çok oldun demesi topyekûn insanlığın ölümüdür.

  Dünyanın tek dişi de kırıldı, çivisi de çoktan çıktı, zalim olanların mazlum olduğu, zalimlik yaparken zahmetlerine ağlandığı, mazlumların zalimleştirildiği, sessizce dünyadan çekilmemelerine tepki gösterildiği, zalime zalim, mazluma mazlum diyenlerin mahkûm olduğu her yüzü karanlık bir dünyaya şahit olmak bırakın kadıyı mahkemeyi zıvanadan çıkarır.